Wielki Czwartek z Wieczerzą Pańską, to nie tylko wspomnienie, ale również uobecnienie tamtego wydarzenia. Liturgię Ostatniej Wieczerzy koncelebrowali dziś wszyscy nasi kapłani pod przewodnictwem ks. Proboszcza.

Liturgia Czytań Mszalnych Wielkiego Czwartku dała nam opis spożywania baranka przez Żydów, w noc, która miała być mocą ich wyzwolenia. To wydarzenie właśnie przypominał posiłek paschalny spożywany przez Jezusa i uczniów. Ale Chrystus nadał mu nowe znaczenie, jak to pokazywał święty Paweł w najstarszym dostępnym dla nas opisie ustanowienia Eucharystii.

Ustanawiając sakrament eucharystii, Jezus ustanowił również sakrament kapłaństwa kierując do Apostołów słowa: „To czyńcie na moją pamiątkę”. Fragment Ewangelii św. Jan przypomniał nam wielką lekcję pokory i służby, jaką Jezus chciał związać ze swoją pamiątką. Znamienne są słowa Chrystusa: „umiłowawszy swoich, do końca ich umiłował”. I na potwierdzenie tego umył Apostołom nogi. Ten gest jest największym uniżeniem Boga. Bóg zstępuje do naszych stóp. Uniża się dobrowolnie do posługi niewolnika.

O tym wszystkim mówił w wygłoszonej homilii ks. Proboszcz.  A po niej, wzorem Pana Jezusa umył nogi 12-stu mężczyznom.  

Pod koniec liturgii, naszym kapłanom, z racji ustanowienia sakramentu kapłaństwa życzenia złożyły dzieci oraz dorośli parafianie.

Na zakończenie Liturgii Wielkoczwartkowej, celebrans w uroczystej procesji przeniósł Najświętszy Sakrament do Ołtarza Wystawienia, tzw. Ciemnicy, który symbolizuje więzienie Jezusa i całą rzeczywistość, która miała miejsce od modlitwy w Ogrodzie Oliwnym, aż do drogi krzyżowej naszego Zbawiciela. Tak jak niegdyś Zbawiciel pragnął, aby uczniowie towarzyszyli Mu w godzinach modlitwy i trwogi konania przed męką w Ogrójcu, tak i dzisiaj oczekuje naszej obecności i modlitewnego czuwania, abyśmy nie wpadli w pokusę niewiary i beznadziejności.