I Pieśń

Święta Katarzyno z nieba,
spojrzyj dziś na Twoje dzieci.
Twego męstwa nam potrzeba,
wśród męczeństwa i zamieci.
ref.: Chwała Ci, święta dziewico,
wielkiej chwały męczennico.
Chwała Ci za twoje męstwo,
które dało Ci zwycięstwo.

II Rozważanie

III Modlitwa

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo. Chwała Ojcu, z prośbą o jakąś cnotę w nawiązaniu do rozważania (np. o cnotę mądrości chrześcijańskiej, cnotę męstwa itp.).

IV Oracja

Święta Katarzyno nasza Patronko, módl się za nami! Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych!

Módlmy się: Panie Boże, Ty ukazujesz swoją moc w ludzkiej słabości. † Od Ciebie św. Katarzyna otrzymała silę do zniesienia męczeństwa. * Niech wszystkim, którzy się radują Jej chwałą, wyprasza siłę do przezwyciężania pokus. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i Króluje w jedności Ducha Świętego. Amen.

Dzień II

Rozważanie - Świętość Katarzyny

Katarzyna żyła święcie. A żyć święcie to tyle, co mieć codziennie w swojej duszy łaskę uświęcającą, żyć w przyjaźni z ludźmi i z Bogiem oraz ofiarnie służyć każdego dnia Chrystusowi i bliźnim. A nie było to łatwe w tamtych czasach. Były to bowiem czasy pogańskiego Rzymu, czasy niewolnictwa i zepsucia obyczajów. Tak było głównie wśród ludzi bogatych, a wiadomo, że Katarzyna pochodziła z zamożnej aleksandryjskiej rodziny. Ale ona widząc wokół siebie tyle zła, wygodnictwa, pijaństwa, rozpusty, potrafiła być sobą i potrafiła pójść za Chrystusem, zachowując czyste, niewinne serce, godne chrześcijańskiej dziewczyny.

Trzeba nam wiedzieć, że świętość nie jest łatwym życiem, nie jest odgrodzeniem się od świata - ale jest wytrwałą walką ze sobą, jest codziennym otwieraniem serca i dłoni ku Bogu i braciom. A my? Czy my dążymy do świętości? Czy pomimo wielorakiego otaczającego nas zła, potrafimy żyć blisko Boga? Przecież mówi do nas Zbawiciel:,, Świętymi bądźcie, jak wasz Ojciec Niebieski jest święty”.

Prośmy o świętość życiową: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu...

 Dzień III

Rozważanie - Męstwo św. Katarzyny

Męstwo św. Katarzyny ujawniło się specjalnie wtedy, gdy dowiedziawszy się o uwięzieniu niewinnych chrześcijan - mając zaledwie 18 lat - odważyła się pójść do cesarza, wielkiego prześladowcy i prosić go o ich uniewinnienie. A potem, gdy cesarz zdumiony jej odwagą i mądrością zaproponował jej dysputę na temat wiary z wybranymi przez niego mędrcami i uczonymi odważyła się stanąć do tej dysputy. Liczyła na swoje wykształcenie, a przede wszystkim na to, że Bóg jej pomoże, i jak mówi opowiadanie, zwyciężyła w tej dyspucie, a niektórzy z nich nawet uwierzyli w Jezusa.

Męstwo jej ujawniło się specjalnie w ostatnich dniach jej życia. Nie zmogła ją przecież chłosta, na którą ją skazano, ani morzenie głodem, ani wyrok śmierci. Koło najeżone nożami, na którym miała być zamęczona, przeraziło ją na pewno - ale jej męstwo pozwoliło jej trwać wiernie przy Jezusie i oddać za Niego swoje życie. Kiedy bowiem koło rozpadło się - ścięto ją mieczem i tak dokonała swego życia.

A my? Czy chętnie i odważnie stajemy w obronie naszej wiary i czy jesteśmy gotowi nawet pocierpieć za Jezusa Chrystusa? Powiedział przecież Jezus: „Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo Niebieskie”.

Prośmy o cnotę męstwa: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu...