950 lat istnienia diecezji to nie tylko piękna liczba. Historia zapisana nie w dokumentach, lecz w ludziach – tych, którzy wierzyli, budowali, cierpieli, modlili się i przebaczali. Zgromadzeni 7 czerwca pielgrzymi nie tylko świętowali – oni odpowiadali wdzięcznością za swój Kościół.
Widać to było już od rana. Na Starym Rynku, gdzie rozpoczęły się uroczystości, poświęcono tablicę upamiętniającą płockich błogosławionych biskupów męczenników abp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego i bp. Leona Wetmańskiego – więzionych w ratuszowych piwnicach. Jakby miasto chciało przypomnieć: nie da się głosić Ewangelii bez pamięci i prawdy.
A potem ruszył marsz. Prawdziwi pielgrzymi nadziei – w drodze do Źródła, jak brzmi hasło jubileuszu. W kolumnie święci, relikwie, sztandary, a między nimi dzieci, kobiety, kapłani i kawalerzyści – symbol jedności pokoleń i wspólnoty wiary, która nie zna granic geograficznych ani społecznych.
Kiedy rozpoczęła się Msza św. jubileuszowa, pod przewodnictwem kard. Nemeta, Płock znów stał się na mapie Kościoła miejscem objawienia. Ale tym razem nie było celi klasztornej – było serce Kościoła, bijące rytmem modlitwy i świadectwa. Trójka dorosłych przyjęła sakramenty inicjacji chrześcijańskiej – obraz Kościoła, który żyje, który nie starzeje się, ale ciągle rodzi dzieci dla Boga.
Przyniesione dary były wymowne: „Dzieje Apostolskie” dla każdej parafii, krzyże z drewna wałów obronnych grodu Mieszka, cegła z Drzwi Świętych Bazyliki Laterańskiej… – symbole wiary, historii, misji. A do tego okulary VR i ofiary na studnie w Zambii i na Madagaskarze – znak, że Kościół, choć zakorzeniony w przeszłości, patrzy w przyszłość i nie zapomina o świecie, który cierpi.
W swojej homilii kard. Nemet przypomniał, że świat dziś potrzebuje nie słów, lecz świadków. I dodał mocno: „Dziś pole misyjne jest wśród nas!” W czasach wojny, pogardy, zamknięcia – to my mamy być światłem. „Nie wystarczą małe nadzieje” – mówił. Potrzebujemy tej jednej, wielkiej – Boga, który umiłował nas aż do końca. Boga, który uzdalnia, byśmy swoje umiłowanie wolności przekształcali w twórczość, uczciwość i ofiarę. To program duchowego przetrwania w świecie kryzysu.
Nieprzypadkowo wspomniano też o słowach św. Jana Pawła II, wypowiedzianych właśnie tu, w Płocku: „Polska i polski naród są uosobieniem umiłowania wolności”. Dziś, kiedy świat znów mówi językiem wojny, ta wolność może i powinna stać się głosem nadziei i pojednania.
Na zakończenie Liturgii przedstawiciele parafii wraz z Księdzem Proboszczem – jako reprezentanci naszej wspólnoty – mieli zaszczyt odebrać pamiątkową Księgę Dziejów Apostolskich oraz Krzyż wykonany z drewna, które niegdyś tworzyło mury grodu Mieszka I.To symboliczny gest – bo historia naszej diecezji wciąż się pisze… a my jesteśmy jej częścią!
Po Eucharystii był wspólny posiłek, a potem adoracja Najświętszego Sakramentu – zespół Strefa Serca i Marcin Zieliński poprowadzili modlitwę, która była dziękczynieniem, ale i prośbą: aby Duch Święty nadal działał w swoim Kościele.