Zgromadzenie Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych jest jedynym w Polsce, a drugim w Europie żeńskim zgromadzeniem zakonnym, którego głównym celem jest niesienie pomocy duszom czyśćcowym. Swój charyzmat realizują na drodze życia konsekrowanego od 1889 roku.W niedzielę 7 maja gościliśmy w naszej parafii s. Annę - wspomożycielkę dusz czyśćcowych.

S. Anna podczas każdej mszy św. dzieliła się swoją wiedzą i doświadczeniem spieszenia z pomocą duszom czyśćcowym.  Tak niewiele trzeba z naszej strony, a tak wiele możemy pomóc duszom cierpiącym w czyśćcu. Zachęcała do modlitwy indywidualnej oraz do włącznie się w Apostolstwo pomocy duszom czyśćcowym.Spotkanie po mszy św. o godz. 11.00 zgromadziło ok. 30 osób zainteresowanych pomocą duszom czyśćcowym. Zawiązało się formalnie Apostolstwo w naszej parafii. Animatorką została p. Teresa Wypych. U niej lub u ks. Proboszcza możemy dowiedzieć się czegoś więcej a także wstąpić do grupy apostolskiej poprzez złożenie deklaracji. Druki u ks. Proboszcza lub p. Teresy.

Zgodnie z duchowością franciszkańską, którą żyją, siostry dzielą się wiarą i wiedzą na temat życia wiecznego, zasiewając w ludzkich sercach pokój i dobro. Im więcej wiedzy w tym zakresie, im mocniejsza wiara, tym lepsze życie oraz mniej lęku przed śmiercią i wiecznością… „Celem Sióstr Wspomożycielek jest własne uświęcenie przez oddanie się ratowaniu dusz będących w czyśćcu przez modlitwy, pokuty i uczynki miłości dla większej chwały Bożej” (bł. Honorat Koźmiński).

„Od czasu istnienia zgromadzenia już nie ma dusz nie mających szczególnego ratunku. Zadaniem Wspomożycielek jest ratowanie dusz zmarłych”. (bł. Honorat Koźmiński, Ustawy Zgromadzenia) Siostry czynią to ofiarując Panu Bogu w intencji zmarłych całe swoje życie: śluby zakonne, modlitwy, prace apostolskie, publikacje o tematyce eschatologicznej, trudy i radości życia we wspólnocie życia konsekrowanego, uczynki miłosierdzia, wyrzeczenia, ofiary i odpusty. Są zgromadzeniem bezhabitowym. Noszą strój świecki, realizując w ten sposób powołanie do życia ukrytego przed światem, aby tym owocniej apostołować w różnych środowiskach. W habit ubierają tylko swoje serca. Więcej informacji na stornie internetowej www.wspomozycielki.pl.

W Pierwszych Ustawach Zgromadzenia bł. Honorat napisał: „Wspomożycielki, naśladując Chrystusa Pana, przenoszą się duchowo do czyśćca, aby ratować dusze tam cierpiące i jako Zbawiciel zasługami swymi spłacił długi dusz czekających odkupienia, tak one zrzekają się zasług wszelkich dla siebie, na korzyść dusz czyśćcowych – a zatem przedstawiają tajemnicę miłości Chrystusa dla zmarłych”.

Według Założyciela mają przypominać światu zajętemu zbieraniem ziemskich bogactw o tym, że życie wieczne ma być najważniejszą troską człowieka.

Realizacja charyzmatu nie ogranicza się do odmawiania takich czy innych modlitw w intencji dusz czyśćcowych. Nie sprowadza się także do pełnienia dobrych uczynków za zmarłych czy też ofiarowania określonych praktyk pokutnych w ich intencji. To można czynić nie będąc w zakonie.

Zadanie Zgromadzenia ma wymiar głęboko kontemplacyjny. Co to znaczy? Wspomożycielka najpierw musi tak bardzo rozmiłować się w Bogu, aby bez żadnych zastrzeżeń oddać Mu całą siebie do dyspozycji w zbawianiu świata. Oddać swoje serce, rozum, wolę, jak to ktoś napisał: „Chrystus nie ma już rąk, ma tylko nasze ręce do pracy nad swoim dziełem. Chrystus nie ma już nóg, aby iść dzisiaj do ludzi. Chrystus nie ma już głosu, aby mówić dzisiaj o Sobie. Chrystus nie ma już sił, ma tylko nasze siły, by prowadzić ludzi do Siebie”. Wspomożycielkę musi w sercu zaboleć odwieczne wołanie Boga tęskniącego za swoim stworzeniem: „Człowieku, gdzie jesteś?” i Jezusowe słowa z krzyża: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. Musi boleśnie odczuć tę „tragedię” Stwórcy bezgranicznie zakochanego w człowieku, błąkającym się nieustannie po bezdrożach grzechu. I podobnie jak Chrystus pokochać tego człowieka aż do ofiary z własnego życia. Dopiero wtedy będzie mogła prawdziwie przejąć się losami dusz czyśćcowych, które nie mogą wejść do Królestwa, bo na przeszkodzie stoją skutki ich nie odpokutowanych grzechów.

Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym

Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym jest zorganizowaną formą apostolstwa Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Powstało jako odpowiedź na liczne prośby kierowane do Zgromadzenia ze strony osób świeckich, zainteresowanych współpracą w zakresie naszego charyzmatu.

W 1983 roku, powzięło decyzję o rozpoczęciu tej nowej apostolskiej działalności, którą dwa lata później nazwano: Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca.

Działalność ta znalazła odzwierciedlenie w Konstytucjach Zgromadzenia, które w 1988 roku zostały zatwierdzone przez Stolicę Apostolską. Tym samym APDC, tak samo jak Zgromadzenie, istnieje i działa w Kościele.  Pierwsi członkowie włączyli się formalnie do Dzieła w 1985 r. Decyzją władz Zgromadzenia, w 2010 r., Dzieło otrzymało nową nazwę: Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym (APDC). W ten sposób został bardziej uwzględniony jego charakter personalny.

Więcej wiadomości o Apostolstwie i zadaniach członków oraz możliwości włączenia się do APDC można znaleźć na stronie apdc.wspomozycielki.pl.